Jak wytropić dysleksję?

Dzieci mające trudności z czytaniem i pisaniem często bardzo przeżywają swoją “słabość”. A trzeba pamiętać, że dysleksja nie jest wadą ani chorobą. Jest zaburzeniem w umiejętności czytania i pisania spowodowanym zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym.
Jeżeli dziecko zaczyna późno chodzić, mówi dopiero około 3 roku życia, ma trudności w opanowaniu jazdy na rowerze, nie umie trzymać w ręce łyżeczki i widelca, nie może zapamiętać stron: lewa - prawa oraz myli litery z-s, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że w przyszłości będzie dyslektykiem.

Prawdopodobny dyslektyk nie narysuje koła mając 3 latka, rok później będzie miał problemy z narysowaniem krzyżyka i kwadratu, a jako pięciolatek nie sprosta zadaniu narysowania trójkąta równoramiennego. Dziecko dyslektyczne może mieć zaburzenia: analizatora wzrokowego, analizatora słuchowego, zaburzenia lateralizacji i koordynacji przestrzennej oraz zaburzenia koncentracji uwagi.

Dziecko z objawami zaburzenia analizatora słuchowego przy pisaniu:
- myli litery o podobnych kształtach, np. a, o;
- myli litery różniące się położeniem w stosunku do osi pionowej i poziomej, np. n – u, b – d;
- przestawia litery, sylaby i wyrazy;
- zapomina o niektórych dużych literach;
- myli kierunek zapisu (pismo zwierciadlane, pisanie w zeszycie od strony prawej do lewej);
- ma trudności w pisaniu ze słuchu i z pamięci, a także w przepisywaniu z tablicy;
- popełnia liczne błędy ortograficzne.

Natomiast w czasie czytania:

- gubi się w tekście;
- czyta wolno, na pamięć, zgaduje;
- przekręca końcówki;
- słabo rozumie czytany tekst;
- męczy się.

Dziecko z zaburzeniami analizatora słuchowego:
- męczy się przy słuchaniu dłuższych opowiadań i przy czytaniu;
- posiada mały zasób słów;
- wypowiada się prymitywnie, niepoprawnie pod względem gramatycznym;
- ma trudności w rozumowaniu, wnioskowaniu i syntetyzowaniu na materiale werbalnym;

Natomiast przy pisaniu:

- tworzy zlepki literowe;
- opuszcza końcówki;
- gubi litery;
- przestawia szyk dyktowanych wyrazów;
- ma kłopoty z zapisem dwuznaków i zmiękczeń;
- łączy przyimek z rzeczownikiem
- wolno pisze
- ujawnia w piśmie nawet już przezwyciężone wady wymowy.

Dziecko z zaburzeniami lateralizacji i koordynacji przestrzennej:
- bardzo wolno czyta;
- myli kierunek, a co za tym idzie przestawia kolejność liter, a nawet cząstki wyrazów;
- przeskakuje linijki czytanego tekstu
- ma kłopoty w rozumieniu treści zawierających pojęcia z dziedziny stosunków czasowo-przestrzennych;

W czasie pisania:

- nie umie rysować tabelek;
- myli kierunek zapisu;
- myli litery p-b, d-g, m-n;
- jego pismo wyróżnia się zmiennością w wielkości i nachyleniu liter;
- posiada trudności w operowaniu pojęciami z zakresu stosunków przestrzennych;
- wykazuje trudności w operowaniu przyimkami.

Dziecko z zaburzeniami koncentracji uwagi:
- nie jest w stanie skoncentrować się na szczegółach podczas zajęć szkolnych lub w czasie wykonywania innych czynności;
- ma trudności z dłuższym zatrzymaniem uwagi na jednym zdaniu;
- nie potrafi zorganizować się i zaplanować swoje zajęcia;
- często gubi przybory szkolne, zeszyty i podręczniki;
- łatwo się rozprasza;
- nie pamięta o codziennych obowiązkach.


Pamiętajmy o tym, zanim potępimy zaburzone dziecko lub nie zauważymy problemu!